Die nacht dat het kind zo gilde, heb ik buiten een geluidsopname gemaakt. Zo zag ik dat er beneden nog licht brandde en boven was alles donker.
Zo riep ik eerst: hey je kind huilt!!
Niks, geen reactie. Alle ramen stonden open.
Ik werd er helemaal naar van.
Ben toen om 01:48 uur naar de buren gegaan en heb aangeklopt.
Buurman kwam in alleen zijn onderbroek aan de deur.
Ik zei: als je nu niet gaat kijken bij jouw kind waarom hij zo huilt, bel ik de politie!!
Toen ging boven de lamp aan en hoorde ik de buurvrouw praten in eigen taal tegen haar man.
En het was stil daarna.
Het viel op, dat er iets had afgespeeld tussen moeder en kind.
Als het kind werkelijk ziek was, zoals moeder verklaarde tegen de politie, had het kind door moeten huilen en dat deed hij niet.
Dader was van zijn slaapkamer af.
Gelukkig hij heeft rust.
Met het gevolg dat ze hun kinderen bij me vandaan houden.
Dus ze belast haar kinderen om haar eigen leugen te verdedigen.
Het middelste meisje waar ik een zwak voor heb, als we elkaar zien komt ze altijd zwaaiend na me toe.
Ik vraag altijd hoe het met haar gaat.
Moeder is ineens heel betrokken bij haar kinderen en gedraagd zich als een politieagent.
Kind word teruggeroepen of opgehaald door haar zusje.
Wil ook weleens voorkomen dat moeder het niet ziet en de oudste dochter wel en dat klikt ze bij haar moeder, dat alsnog het meisje en ik uit elkaar worden getrokken.
Toen de politie op bezoek was bij hen en later bij mij, waren er net tegenover mij huis, mensen in een appartement aan het intrekken. Ook mensen uit Afrika of omstreken.
Toen de politie aan de voordeur stond keek ik over de schouder van de politieagent de woonkamer in van mijn nieuwe overburen en zag mijn buurman op de bank zitten.
Ik zit in een driehoek. De woning ertussen, met die mensen had ik gewoon contact.
Vanaf dat moment niet meer.
Mijn buurvrouw liep er de deur plat.
Die mensen, als ze me zagen, toevallig gingen ze dan weg.
Het gedrag is anders en valt op.
Als ik de buurvrouw tegenkwam op straat en ze zat op de fiets, had ze een boos strak gezicht en dat heeft ze nu nog.
Ik ben blij voor het middelste meisje, want de overburen hebben een kindje van haar eigen leeftijd om mee te spelen wat goed is voor haar.
Al heb ik nooit contact gehad met de overburen, ik zie aan hun gedrag naar mij toe, dat hun wel iets over mij weten. Deze mensen groeten niet.
Ik laat alles gebeuren en wacht.
Er komen momenten die gunstig voor mij kunnen zijn.
Er was een gebeurtenis wat mensen naar buiten bracht.
Het bracht mij ook naar buiten toe.
Bij de woning ertussen ben ik uitgekomen en heb mijn kant van het verhaal gedaan.
Ik heb geen politie gebeld, dit heeft de gezinsvoogd gedaan.
Want dat denken de buren dat ik dat heb gedaan, zo vertelde ze me.
Sinds die opheldering, groeten en praten we ook weer met elkaar.
De buren en overburen gaan veel met elkaar om.
Ik moest even naar de supermarkt en was gaan lopen.
Op de terugweg kwam ik het middelste meisje tegen in de straat, ze kwam op me af en vroeg wat voor boodschappen ik had gedaan. We zijn toen samen op de stoep gaan zitten en heb haar laten zien wat ik had gekocht en had haar wat lekkers gegeven. Ze stond op en liep richting anderen kinderen die speelde op straat. Het was in de avond.
Ik had mijn portomonnee naast me neergelegd. Toen ik thuis kwam en me portomonnee wilde pakken, was die weg.
Ik kan me ook niet herinneren dat ik deze heb opgepakt bij het weggaan bij de stoep.
De volgende ochtend hoorde ik de buurman hoesten in de tuin. Dus ik klom ergens op om over de schutting te kunnen kijken en vroeg aan de buurman of zijn dochter misschien nog weet hoe dat moment is gegaan. Ik legde het moment uit.
Nee dat weet ze niet zei hij.
Hoe kan je dan nu weten, als je het niet vraagt aan haar? Dan weet je ook meer. Dat waren me latere gedachten of gevoel erover.
Komen mijn zoon en ik thuis met de auto en stappen uit, staat de buurvrouw en overbuurvrouw bij mijn buurvrouw naast haar huis op de oprit en we zien elkaar. Beginnen ze te lachen en draaien hun hoofden weg.
Gisteren kwam ik thuis en toen kwam de dochter van de overbuurvrouw naar me toe en we maakte een praatje.
Buurman stond buiten en overbuurvrouw stond bij hem. Hij zag mij en zei wat tegen haar. Kinderen allemaal buiten op straat.
De overbuurvrouw kwam naar me toe en we kwamen aan de praat. Ze praat heel goed nederlands.
Dat brengt me op een idee.
Ik ga binnenkort eens bij haar aan de deur om eens te gaan praten zodat ze mijn kant van het verhaal en dat kan ze dit overbrengen in eigen taal naar de buren.
Dan zal ze ook zien dat niet alles koek en ei is bij de buren zoals men wilt laten geloven.
Was een duur lesje alle pasjes vervangen.
Na dat gesprek met de overbuurvrouw ben ik ook weer wijzer over de verdwenen portomonnee.